Google   Yahoo   All The Web   AltaVista   Kobala Attendeer een kennis 
Help mij om dit forum te laten bestaan! Doneer een vrij bedrag via paypal Doneer 1,30 per telefoon Detecting Community Forum Doneer 1,30 per telefoon Help mij om dit forum te laten bestaan! Doneer een vrij bedrag via paypal
 Zilverkeuren   Mededelingen aangaande het forum  
 RegistreerRegistreer   Log inLog in 
Detecting Community Forum -> Detectie Encyclopedie Het is nu Do Mrt 28, 2024 22:26
Detectie Encyclopedie is 509.604 maal geraadpleegd
 
 Categorie    
 5  -  A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z  -  Alles
Grootste informatiebron: WikiPedia
  
  
diamanten Algemeen
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
diamantjes Algemeen
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
dollar Algemeen
De dollar is een munteenheid. De naam is verwant aan de muntnamen thaler of taler en daalder.

Met dollar wordt meestal de Amerikaanse dollar bedoeld, maar ook andere landen hebben munteenheden met de naam dollar, terwijl dat niet dezelfde munt is:


    Australische dollar (in Australië, Nauru, Tuvalu)
    Bahamaanse dollar (in de Bahama's)
    Barbadiaanse dollar (in Barbados)
    Belizaanse dollar (in Belize)
    Bermuda-dollar (in Bermuda)
    Bruneise dollar (in Brunei)
    Canadese dollar (in Canada)
    Caymaneilandse dollar (in de Caymaneilanden)
    Fiji-dollar (in Fiji)
    Guyaanse dollar (in Guyana)
    Hongkongse dollar (in Hongkong)
    Jamaicaanse dollar (in Jamaica)
    Liberiaanse dollar (in Liberia)
    Maleisische dollar (in Maleisië)
    Namibische dollar (in Namibië)
    Nieuw-Zeelandse dollar (in Nieuw-Zeeland)
    Oost-Caribische dollar (in Anguilla, Antigua en Barbuda, Dominica, Grenada, Montserrat, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia en Saint Vincent en de Grenadines)
    Salomon-dollar (in de Salomonseilanden)
    Singaporese dollar (in Singapore)
    Surinaamse dollar (in Suriname)
    nieuwe Taiwanese dollar (in Taiwan)
    Trinidad en Tobago dollar (in Trinidad en Tobago)
    Zimbabwaanse dollar (in Zimbabwe)

Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
donjon Algemeen
Een donjon is een middeleeuwse woontoren, al dan niet gebouwd op een motte. De eerste donjons waren van hout; later werden ze van baksteen gebouwd. De naam is van Latijnsgermaanse oorsprong.

Een donjon was aanvankelijk een zelfstandig bouwwerk. In veel gevallen werden rond de donjon in de loop der tijd andere gebouwen opgetrokken, of werd de donjon opgenomen in een ommuurde vesting. Zo ontwikkelde zich het kasteel, waarbij de donjon diende als laatste toevluchtsoord.

Zie ook kasteel
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
drachme Algemeen
De drachme of drachmon was een munt die ontstaan is in het oude Griekenland en tevens een oud medicinaal gewicht

Munt
Lange tijd is de drachme in onbruik geweest, maar zij werd opnieuw ingevoerd toen Griekenland in de 19e eeuw onafhankelijk werd. De moderne drachme bestond uit 100 lepta. De hedendaagse vervanging van de drachme, de euro, is onderverdeeld in 100 delen, die ook de naam lepta dragen.

De drachme komt van het oud-Griekse Drakhme, dat een handvol betekent.

In het oude Griekenland was een drachme een munt, bestaande uit 4 gram zilver. Een drachme werd verdeeld in 6 obolen. Als munten kwamen ook de didrachmon (2 drachmen), het tetradrachmon (4 drachmen) en het dekadrachmon (10 drachmen) voor. De drachme, en ook de tetradrachme, bereikte een immense populariteit, die ver over de Griekse grenzen strekte. De munten werden dankzij de Griekse kolonisatie en handel eeuwenlang gebruikt door heel Europa en West-Azië. Van het woord drachme en de handzame gewichtseenheid van circa 4 gram is ook onder meer de Arabische dirham afgeleid en de Sassanidische drahm.

Grote geldbedragen werden in het oude Griekenland uitgedrukt in een mna, gelijk aan 100 drachmen, of in een talent, gelijk aan 60 mna, dus 6000 drachmen.

Prijzen uitgedrukt in drachmen:

dagloon voor
    een geschoolde arbeider: 1 dr.
    10 liter tarwe: 1 dr.
    een tafel: 4 dr.
    een paar schoenen: 8 dr.
    een mantel: 20 dr.
    een huis: 2000 dr.


Gewicht
De drachme is ook een oud medicinaal gewicht, één achtste van een (medicinaal) ons; dit komt overeen met ca. 3,91 gram. De drachme was zelf onderverdeeld in drie scrupels of 60 grein.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
dubbelslag Algemeen
Een dubbelslag of versprongen slag is een munt waar hetzelfde stempel twee keer op is terechtgekomen, wat een "schaduweffect" geeft. Dit is dus niet hetzelfde als een overslag.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
dubbeltje Algemeen
Een dubbeltje is een klein voormalig Nederlands geldstuk, oorspronkelijk van zilver, met een waarde van ééntiende gulden.

De naam dubbeltje vond zijn oorsprong in het feit dat het geldstuk twee stuivers waard was (dubbele stuiver). Na de invoering van het decimale stelsel in Nederland werd het muntje van 10 cent dubbeltje genoemd.

Het muntstuk van 10 eurocent wordt hier en daar ook dubbeltje genoemd.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
duit Algemeen
Een duit was een Nederlands geldstuk, dat is verdwenen met de decimalisatie van het Nederlandse geldsysteem aan het begin van de 19e eeuw.

Acht duiten waren een stuiver waard, dus gingen er 20 maal 8 = 160 duiten in één gulden.

De naam van het geldstuk werd nog lang bewaard in het vierduitstuk oftewel de plak, zo genoemd omdat het het grootste bronzen geldstuk van zijn tijd was en die een halve stuiver of 2½ cent waard was.


Zie ook vierduitstuk , groot en plak
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
elektrum Algemeen
Elektrum is een in de natuur voorkomende legering van goud en zilver met sporen van koper en andere metalen. Afhankelijk van de verhoudingen van goud en zilver kan de kleur variëren van bleek tot helder geel. De legering werd onder andere gebruikt om bekers en munten te maken, bijvoorbeeld in het oude Griekenland.

Etymologie
De naam elektrum komt van het Oud-Griekse woord naektpov (elektron) dat al in de Odyssee werd gebruikt voor een legering van goud en zilver. Hetzelfde woord werd gebruikt om barnsteen aan te duiden, een natuurlijk voorkomende fossiele hars die eveneens een gelige kleur heeft. Woorden als elektron en elektriciteit zijn hiervan afgeleid, vanwege de statisch elektrische eigenschappen van barnsteen.
Gestart door:
Wicher

Gewijzigd door:
(laatste onderaan)
Wicher
(Bewerk) (Verwijder)
es Algemeen
Een es (ook: eng, enk of bolle akker) is een verhoogde akker, vaak te vinden op zandgronden in het oosten van Nederland zoals in Drenthe, Overijssel of Gelderland.

Benaming
In Drenthe en het noorden van Overijssel is es het gangbare woord, net als in Twente en de Gelderse Achterhoek. In Salland en op de Veluwe wordt het woord enk vaker gebruikt. In de Liemers, het westen van Gelderland en in het Gooi spreekt men van eng. Maar overal heeft zo'n gebied dezelfde kenmerken.
In de Achterhoek en Twente waren ook kleinere essen, die behoorden tot een boerderij. Deze individuele essen werden kampen genoemd. Toen de grond schaars werd ging men over tot het exploiteren van ook de lager gelegen vochtige terreinen. Deze maten werden gebruikt om plaggen te steken en vee te weiden. Het verschil in hoogte tussen de kampen en de maten werd daardoor alleen maar groter en die verschillen zijn nog steeds medebepalend voor het landschap.

Plaatsnamen
Het bestanddeel -ink in veel Oost-Nederlandse plaats- en achternamen heeft geen relatie met het woord enk.
In Emmen is de es net buiten het stadscentrum lange tijd bewaard gebleven, maar heeft inmiddels moeten wijken voor een parkeerplaats. De naam van de wijk Bargeres in Emmen refereert nog aan het es-verleden van de stad. In het buurtschap Zuidbarge is nog een es bewaard gebleven.
In Zwolle is de Oosterenk van oorsprong een enk.

Zie ook esdorp.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
esdorp Algemeen
Een esdorp of brinkdorp is een dorpsvormen op de zandgronden in Nederland, over het algemeen ontstaan in de Hoge middeleeuwen. Esdorpen zijn te vinden in Drenthe zoals Diever, Orvelte, Dwingeloo,Rolde, Norg en Vledder. Ook Emmen, Assen en Groningen zijn van oorsprong esdorpen. Een ander gebied met veel oorspronkelijke esdorpen is het Gooi (bijvoorbeeld Laren).

De dorpen hebben een aantal gemeenschappelijke kenmerken:

    Er is een brink.
    Oorspronkelijk lag zo'n brink aan de rand van het dorp (vergelijk het Engelse brim (= rand)) waar de koeien en schapen 's avonds en 's ochtends bijeenkwamen. Op die brink plantte men eiken of populieren om te gebruiken als bouwmaterialen. Door de groei van de dorpen kwam die brink later vaak in het centrum van het dorp te liggen. Bovendien vonden op de brink wel markten plaats, waardoor het een centrale functie kreeg. Het moet onderscheiden worden van het vroeg-middeleeuwse tij, dat meestal een meer menselijke functie had, en dus niet voor het vee.
    Er is een es.
    De es was de gemeenschappelijke akker. Vaak ligt deze wat hoger dan het dorp.
    Er is een beek.
    In beekdalen werd over het algemeen het hooi geteeld om als wintervoer voor het vee te dienen.
    Langs de beek liggen madelanden (weilanden, vergelijk het Engelse meadow) en hooilanden.
    Die madelanden werden gemeenschappelijk beweid door koeien. De nattere hooilanden werden eens per jaar gemaaid.
    Er is een veld (heide).
    Op dat veld werden de schapen van het dorp gehoed door de dorpsherder. Diverse namen wijzen nog op de relatie tussen dorp en veld, zoals Dwingelderveld (het veld van Dwingeloo, nu een nationaal park) en Orvelterveld (het veld van Orvelte, nu een landbouwgebied met nieuwe boerderijen).
    De boerderijen staan bij elkaar in het dorp.


Zie ook es en akker
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
ferrous Algemeen
beschrijving van elk ijzeren of ijzerhoudend metaal.
Gestart door:
Roelof Klasens

(Bewerk) (Verwijder)
fibula Algemeen
De fibula of doekspeld is een tweedelig bronzen gebruiksvoorwerp, met gaatje en pen. Ze was handig om mantels en andere kledingstukken (zoals de toga) op de schouder te bevestigen. Romeinse vrouwen droegen een stola boven hun tunica. Deze stola werd vastgebonden met een fibula. Het is dus de voorloper van de sluitspeld of knoop. Ook de Grieken gebruikte fibulae voor hun peplos.

Het eenvoudigste kledingstuk was de rechte lap die om de middel werd gewikkeld. Later ging men een tweede lap om de schouders draperen. Zo ontstond de kleding van de Egyptenaren, Sumeriërs, Assyriërs, Grieken en romeinen, waarbij de siergesp of fibula de lappen aan elkaar hield. Zij zagen gedrapeerde kleding als een kenmerk van de beschaving.

In verschillende gebieden van Europa zijn fibulae gevonden; de oudste dateren uit 800 voor Christus. Deze fibulae hadden een strakke brochering achter of zijwaarts van het sieraad en aan de voorkant zilveren en gouden versieringen met o.a. koppen van dieren.


De conditie waarin een Romeinse fibula vaak in de bodem wordt aangetroffen.

Deskundigen kunnen uit stijl- en vormkenmerken herleiden uit welke keizer-periode een Romeinse fibula afkomstig is.

De fibula is tot aan de Frankische en vroeg-middeleeuwse tijd gemaakt. In onze de moderne tijd is het een populair verzamel-object.


De Grote fibula van Wijnaldum (Friesland)

Grote fibula van WijnaldumOp de terp Tjitsma , enkele kilometers noordoostelijk van Harlingen, werd van 1991 tot en met 1993 uitgebreid onderzoek gedaan door de universiteiten van Groningen (stad) en Amsterdam. De opgraving trok internationaal veel aandacht. De aanleiding hiervoor was een aantal vondsten waaruit bleek dat daar ooit een nederzetting was van een vroeg-middeleeuws elitegeslacht.

In de jaren vijftig is hier een Grote fibula gevonden. De voetplaat werd in 1953 gevonden. Helaas was de speld door een ploeg beschadigd en daardoor niet meer compleet. Amateurarcheologen hebben jarenlang met metaaldetectoren naar de ontbrekende deeltjes gezocht.

Bij de opgraving in de jaren negentig werden ook de zilveren brug met gouden bekleding, het scharnier en deeltjes van de kopplaat teruggevonden. Stukje bij beetje is de speld gereconstrueerd. Alleen van de sierschijf is (nog) niet teruggevonden. We weten dus niet hoe deze er precies uit heeft gezien.

De Grote fibula van Wijnaldum wordt bewaard in het Fries museum te Leeuwarden.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
flynt Algemeen
De flynt is een betaalpenning. Deze munt kan gedurende het jaar 2006 overal op Vlieland als betaalmiddel gebruikt worden. De waarde bedraagt 2 euro. De munt zal door de Koninklijke Nederlandse munt geslagen worden. De eerste (speciale) exemplaren worden op Vlieland geslagen op 28 februari 2006. Burgemeester mevrouw Galama is bereid gevonden om het muntmeesterschap op zich te nemen.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
fort Algemeen
Een fort is een militair gebouw of kampement dat is ingericht om een eenheid militairen te herbergen en geschikt zich te verdedigen tegen vijandelijke aanvallen. Een fort is gewoonlijk voorzien van muren, palisades, wallen, grachten en torens.

Het woord fort komt van het Latijnse woord fortis (sterk). Het woord is verwant aan het oud-Nederlandse fortificatie.

Een fort is per definitie een zelfstandig, aan alle kanten verdedigbaar object.

Verwante begrippen: vesting, stelling, schans.

De Stelling van Amsterdam bevat 42 forten.

lijst van forten:
Alleen geregistreerde gebruikers kunnen links zien op dit forum!
registreer of login om de links te kunnen zien!

Forten in Nederland:
Alleen geregistreerde gebruikers kunnen links zien op dit forum!
registreer of login om de links te kunnen zien!

Zie ook kasteel
Gestart door:
Wicher

Gewijzigd door:
(laatste onderaan)
Wicher
(Bewerk) (Verwijder)
frankische koningen Algemeen
Frankische koningen

Hieronder vind u een link naar een chronologische lijst van frankische koningen. Daar dit nogal veel informatie is om over te zetten naar de Detecting COmmunity Encyclopedie stuur ik u gaarne door naar de betreffende pagina op wikipedia.


Alleen geregistreerde gebruikers kunnen links zien op dit forum!
registreer of login om de links te kunnen zien!


Zie ook merovingen
Gestart door:
Wicher

Gewijzigd door:
(laatste onderaan)
Wicher
(Bewerk) (Verwijder)
geboortemunt Algemeen
De geboortemunt is een een herdenkingmunt in de vorm van een 10 euro muntstuk en een 20 en 50 euro verzamelaarsmunt ter gelegenheid van de geboorte van Prinses Catharina-Amalia op 7 december 2003 als toekomstige troonopvolgster. De munten werd uitgebracht door de Koninklijke Nederlandse munt namens het Ministerie van Financiën en zijn wettig betaalmiddel. De 'geboortemunt' werd in een oplage van één miljoen stuks geslagen.

Ontwerp & Ontwerpers
Door een unieke productietechniek heeft de geboortemunt vele gezichten. Nederland is 's werelds eerste land dat deze speciale munttechtniek toepast maar ook heeft uitgevonden. De waardezijde toont niet alleen de beeltenis van prinses Catharina-Amalia, maar geeft bij een lichte kanteling tevens de portretten van haar vader en moeder prijs. Op de voorzijde staat het portret van Koningin beatrix.

In opdracht van het Ministerie van Financiën is de vormgeving van de geboortemunt verzorgd door het Amsterdamse kunstenaarsduo Driessens/Verstappen. Zij ontwierpen een munt met een achterliggende inhoudelijke gedachte, Verstappen liet weten: We wilden naast het onderwerp troonopvolgster ook het persoonlijke aspect van een geboorte naar voren laten komen. Niet alleen het prinsesje laten zien dus, maar ook het gezin dat door haar komst ontstond. Vandaar dat we een afbeelding bedacht hebben die frontal bekeken het kind laat zien, maar tevens vanaf de ene zijkant de moeder, en vanaf de andere zijkant de vader in beeld brengt. Als bijzonder detail is de hele afbeelding opgebouwd uit 46 verticale lijnen die symbool staan voor hetzelfde aantal chromosomen dat het genetisch materiaal van een mens nu eenmaal bevat. Moeder, vader en kind vormen daarmee op de munt met hun individuele beeltenissen tegelijkertijd een hechte eenheid.

10 euro munt
    Metaal: zilver 925/1000
    Gewicht: 17,8 gram
    Diameter: 33 millimeter
    Kwaliteit: Proof
    nominale waarde: € 10,-
    Ontwerp: Driessens/Verstappen
    Oplage: max. 60.000
    randschrift: God zij met ons


20 euro munt
    Metaal: goud 900/1000
    Gewicht: 8,5 gram
    Diameter: 25 millimeter
    Kwaliteit: Proof
    nominale waarde: € 20,-
    Ontwerp: Driessens/Verstappen
    Oplage: max. 5.000
    Rand: Kartel


50 euro munt
    Metaal: goud 900/1000
    Gewicht: 13,44 gram
    Diameter: 27 millimeter
    Kwaliteit: Proof
    nominale waarde: € 50,-
    Ontwerp: Driessens/Verstappen
    Oplage: max. 3.500
    Rand: Kartel

Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
gedemineraliseerd water Algemeen
Gedemineraliseerd water of demi-water is water waaruit alle zouten die doorgaans in leidingwater in vrij kleine hoeveelheden aanwezig zijn, verwijderd zijn.

De hoeveelheid opgeloste ionen in gewoon leidingwater kan sterk variëren en de hoeveelheid opgeloste metaalionen wordt wel uitgedrukt in de hardheidsgraad. Voor gebruik in een chemisch of biologisch laboratorium is leidingwater ongeschikt.

Het verwijderen van de storende ionen kan gebeuren door het water te laten koken en de ontstane waterdamp te laten condenseren (destillatie) in een reservoir. In dat geval spreekt men van gedestilleerd water. Wanneer water een aantal malen gedestilleerd wordt, bestaat het vrijwel geheel uit H2O moleculen. Bij kamertemperatuur zijn de concentraties [OH-] en [H3O+] dankzij het waterevenwicht ongeveer 10-7 (pH=7). Omdat deze ionen nog de enige ladingsdragers zijn, is de geleidbaarheid van dit uiterst zuivere water minimaal (men spreekt wel van '18 MΩ water. Overigens lossen er bij blootstelling aan lucht al snel weer gassen in water op (Wet van Henry) en door oplossing van CO2 kan de zuurgraad weer iets afnemen. Bij chemische reacties waarbij dit storend kan zijn, verdient het aanbeveling om het water weer even te koken. Dit verdrijft de opgeloste gassen weer uit het water.

Omdat destillatie een tijdrovend en energieverslindend proces is, wordt in laboratoria vooral enkelvoudig gedemineraliseerd water gebruikt. Dit water wordt bereid door water dat nog wel ionen bevat over een ionenwisselaar te leiden. Hoewel het product niet zo zuiver is als meervoudig gedestilleerd water is het voor veel doeleinden in een chemisch laboratorium net zo geschikt. Een nadeel van gedemineraliseerd water is dat zich in de ionenwisselaar al snel algengroei voordoet. Voor biologische of biochemische toepassingen is dit water daarom niet altijd geschikt omdat het niet steriel is


Leuke bijkomstigheid is dat je electromotoren bvb draaiend in demiwater kan houden om schoon te draaien.
Door de uitrerst lage geleiding zullen deze niet doorbranden of sluiting veroorzaken.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
gegoten Algemeen
Gegoten (Engels: hammered, Frans: frappe au marteau) is in de numismatiek geslagen met een techniek waarbij een stempel op een aambeeld was gemonteerd en het andere stempel op een korte steel. Het rondel werd tussen de beide stempels gelegd en de munt werd met een klap van een hamer geslagen
Gestart door:
Wicher

Gewijzigd door:
(laatste onderaan)
Wicher
(Bewerk) (Verwijder)
gehalte Algemeen
Het gehalte is het relatieve aandeel van het meest voorkomende (edel)metaal. Goudgehalte wordt ook wel in karaat uitgedrukt, waarbij 24 karaat 100% is. Zilvergehalte wordt meestal uitgedrukt in promille. Bijvoorbeeld 925/1000 zilver (sterling zilver). Puur goud en puur zilver bestaat vrijwel niet en is ook te zacht om voor munten te worden gebruikt. Bij andere metalen worden meestal hele procenten gebruikt.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
gemineraliseerde grond Algemeen
iedere grond met geleidende of magnetische bestanddelen
Gestart door:
Roelof Klasens

(Bewerk) (Verwijder)
generaliteitsgulden Algemeen
In 1694 kwam de generaliteitsgulden in omloop, met de Nederlandse maagd-met-lans. Dit betekent echter niet het einde voor de provinciale munten. Het slaan van munten is een winstgevende zaak die de provincies niet graag opgeven.
De laatste provinciale zilveren munten worden pas in 1848 uit de roulatie genomen.

Zie ook gulden
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
geribbelde rand Algemeen
Een geribbelde rand (Engels: reeded edge, milled edge, Frans: tranche cannelée, Duits: gekerbter Rand) is in de numismatiek een rand (numismatiek) die voorzien is van kleine verticale ribben op een munt.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
germanen Algemeen
De germanen zijn een Indo-Europese bevolkingsgroep die woont in Noordwest-Europa en Scandinavië, oorspronkelijk bestaande uit een groot aantal stammen. Tegenwoordig leven de bewoners met een Germaanse taal nog steeds in ditzelfde gebied, maar hebben ze zich ook in grote aantallen gevestigd op de Britse Eilanden, IJsland en in voormalige overzeese kolonies, zoals in Noord-Amerika, Australië en Zuid-Afrika.

Tegenwoordig wordt de term germanen vaak verward met de term Duitsers. Dit heeft vooral zijn oorzaak in het Engelse woord voor Duitsland, Germany. Hierdoor heeft men het in het tegenwoordige spraakgebruik niet snel over germanen, maar over sprekers van een Germaanse taal. Dit laatste is nog steeds een belangrijke overeenkomst tussen de verschillende volken van Germaanse afkomst. De hoofdindeling van de Germaanse taal in Noord-Germaans, West-Germaans en Oost-Germaans, komt overeen met de historisch-geografische indeling van de germanen.

Oorsprong
Op linguïstische en culturele gronden gaat men er tegenwoordig van uit dat de germanen nauw verwant zijn aan de kelten, Slaven, Latijnen, Grieken en andere Indo-europese volkeren. De profilering als afzonderlijke groep heeft zich vermoedelijk aan het eind van het tweede millennium voor Christus of iets later voltrokken ergens in de oost-europese vlakten. Over de vroegste geschiedenis van de Germaanse volkeren weet men weinig meer dan dat ze omstreeks de 6e eeuw v. Chr. in Scandinavië en rond de Oostzee leefden. Hier verdreven ze de eerder gearriveerde Saami, kelten en Baltische stammen en/of vermengden zich er gedeeltelijk mee. Na verloop van eeuwen ontstond er in deze streken een zekere overbevolking en velen van hen migreerden steeds verder naar het zuiden (het huidige Duitsland), om zich van daaruit geleidelijk naar het oosten, zuiden en het westen te verspreiden. Er ontstonden op die manier vele verschillende volksstammen, die op verschillende tijden en plaatsen met andere namen werden aangeduid zoals de Friezen, Toxandriërs en Kaninefaten. Hierdoor wordt het moeilijk hun juiste bewegingen in het bijzonder te volgen. Toch weten we dat omstreeks het begin van de jaartelling in het westen de belangrijkste volken de Saksen en de Franken waren, in het noorden de Juten en Angelen en in het oosten vooral de Goten, Bourgondiërs en Vandalen.

Levenswijze
Het leven van al deze volken verschilde onderling niet zo veel omstreeks de tijd dat de romeinen hun macht over Europa uitbreidden. In hoofdzaak waren het plattelandsbewoners die een echte afkeer voor steden schijnen te hebben gehad. Vele van hun nederzettingen waren dan ook niet groter dan kleine dorpen. De westelijke volksstammen bestonden voornamelijk uit landbouwers, de oostelijke voornamelijk uit schaapherders en veehoeders. De germanen waren erg gesteld op hun onafhankelijkheid en hadden geen sterke stamverbanden. In tijden van crisis werd er door de aanzienlijke mannelijke stamleden een leider gekozen maar deze moest steeds de belangen van de 'kiezers' in het oog houden. Dit systeem werkte zelfs door tot in de middeleeuwen waar het germaanse gebied nog lang versplinterd bleef in vele kleine staatjes.

romeinen en germanen
Toen de romeinen Gallië binnenvielen waar ze de Keltische bewoners versloegen, kwamen ze in het noorden ook (opnieuw) in aanraking met de germanen. De romeinen hadden namelijk al eens kennis gemaakt met een germaans/keltische invasie van Cimbren en Teutonen in de 2e eeuw v. Chr.. De Romeinse veldheer Gaius Marius wist hen toen te verslaan (102 v. Chr.). Aanvankelijk beschouwden de Romeinse geschiedschrijvers hen gewoon als 'barbaren'. Tacitus echter, die in de eerste eeuw leefde, vond de romeinen van zijn tijd maar een decadent en slap zootje en stelde de ruwe maar dappere germanen als voorbeeld van echte mannen voor zijn landgenoten.

Gezien de krachtenverhoudingen tussen romeinen en germanen is het lange tijd de vraag geweest hoe de oorlog tussen deze twee volkeren in het voordeel van de germanen beslecht kon worden. Aan de ene kant vocht immers een hoogst professioneel, goed getraind leger met een grote militaire traditie, aan de andere kant slecht bewapende groepen germanen, zonder al te veel oefening, discipline en professionaliteit. het antwoord hierop is waarschijnlijk gelegen in de geologische en klimatologische omstandigheden. Met name de aanwezigheid van venen is hierbij waarschijnlijk van doorslaggeven belang geweest. Hier hadden de germanen, die terreinkennis hadden en licht bewapend waren, een groot voordeel op de romeinen, die gewend waren aan het inzetten van zware infanterie en artillerie en dammen en dijken moesten aanleggen om ûberhaupt te kunnen oprukken.

Overigens impliceert dit geen absolute tegenstelling tussen germanen en romeinen, want vele stammen leverden hulptroepen en de Bataven stonden zelfs als elite-troepen bekend. Na de nederlaag van Varus brokkelt de romeinse invloed in Germania Transhenanum echter snel af.

Omdat de romeinen er niet in geslaagd waren om al deze volkeren te overwinnen (zie de nederlaag van de Romeinse generaal Varus in het Teutoburger Woud) trachtten ze hen gedurende lange tijd ten oosten van de Rijn en de Donau tegen te houden. Maar van het einde van de 4e eeuw af begonnen Germaanse stammen in steeds toenemende aantallen het romeinse rijk binnen te dringen.

germanen de nieuwe heersers van West-Europa
Dit ging vrij gemakkelijk omdat inmiddels het romeinse rijk gesplitst was in een West-Romeins en Oost-Romeins deel. Terwijl het Oostelijke deel zich nog goed kon verdedigen doordat de economische basis daar nog steeds toe in staat was verzwakte de West-Romeinse defensie aanzienlijk. Door een toenemende druk op de grenzen had de West-Romeinse regering meer soldaten nodig en zodoende meer belastingen om hun soldij te betalen. Maar hier rees een groot probleem: er blijkt een bevolkingsvermindering te zijn voorgekomen door waarschijnlijk een of andere epidemie. Rome had dus een tekort aan belastingbetalers. Tevens veranderden de keizers de militaire verdediging drastisch. Ze verplaatsen vele troepen aan de grenzen naar de grotere steden om de soldaten over het hele rijk te verspreiden uit veiligheidsoverwegingen. Meestal om de eigen bevolking onder de duim te houden omdat door de steeds hogere belastingdruk en toenemende onvrijheid voor de burgers vele opstanden dreigden. Door de vele onderlinge oorlogen van de verschillende troonpretendenten werd er vaak binnen het romeinse rijk meer strijd geleverd dan aan de grenzen. De uitgedunde grensbewaking kon echter de steeds talrijkere invallen van al dan niet plunderende germanen moeilijk tegenhouden. Om de grenzen toch te verstevigen, bedachten de Romeinse machthebbers een andere politiek, het foederatie beleid. germanen die in een vroegere periode toegelaten waren om zich op Romeinse bodem te vestigen (en zodoende het land te ontginnen en de nodige belastingen te betalen aan de keizer) ging men inlijven in het Romeinse (grens)leger. Andere volkeren over de Rijn werden ook aangespoord dit voorbeeld te volgen. In ruil mochten ze hun leider behouden, hun cultuur en hun naam. Maar ze mochten dan enkel nog dienen onder de keizer. Van lieverlede gebruikten de germaanse stammen op Romeinse bodem wel de zo geboden mogelijkheid om hoger op te komen. Tegen het einde van het West-Romeinse rijk telde de Romeinse legerleiding meer germanen dan romeinen en beslisten zij meestal wie de keizer werd. Andere groepen zoals die van de Visigothen (West-Goten) die met tienduizenden uit Transsylvanië kwamen, hadden minder goede bedoelingen. Ze vroegen bescherming op romeins grondgebied omdat ze zelf door de uit Azië aanstormende Hunnen verdreven werden. Hun verzoek werd ingewilligd. Ze werden echter slecht behandeld door de Romeinse autoriteiten en herhaaldelijke verzoeken aan de keizer om verbetering in hun omstandigheden te brengen haalden niets uit. Tenslotte sloegen de Visigothen aan het plunderen en veel Romeinse legioenen werden zo gebonden omdat ze hen tegen moesten houden. Toen Germaanse stammen die buiten het rijk woonden tegelijkertijd rechtstreekse aanvallen gingen ondernemen, was de tegenstand van het toen reeds sterk verzwakte leger niet meer afdoende. Het hek was van de dam en massaal stroomden de germanen over de grenzen. Veel Germaanse stammen zagen kans om onafhankelijke koninkrijkjes op romeins gebied te vestigen. In 430 moesten de romeinen zelfs de hulp van de Hunnen inroepen om het Bourgondische koninkrijk bij Worms te verslaan. In 436 werd dat rijk vernietigd. Maar de Hunnen waren niet van plan om weer te vertrekken en sloegen op hun beurt aan het plunderen in de, nog steeds relatief rijke, Romeinse gebieden.

In 439 veroverden de Vandalen, vooruit geduwd door de Visigothen, vanuit Spanje de stad Carthago in het huidige Tunesië), hét centrum van de Romeinse tarweschuur dat grotendeels Italië van voedsel voorzag, en bouwden ze vlug een machtige vloot op die deze stad als basis had. Van Carthago uit stroopten de Vandalen een tijdlang de Middellandse zee af als piraten totdat de Byzantijnse generaal Belisarius hen versloeg in de 6e eeuw.

Na de definitieve val van het West-Romeinse imperium werden de eens zo misprezen Germaanse volkeren de nieuwe meesters van West-Europa. De Visigothen heersten over een groot deel van Spanje, de Franken werden de meesters van Frankrijk, bijna heel het huidige deel van België, Nederland en het Rijnland, de Ostrogoten (Oost-Goten) vestigden op hun beurt hun macht in Italië en in een uitgestrekt gebied ten noorden en ten oosten daarvan. Hun koninkrijken werden de kernen van de huidige Europese staten.

Germaanse stammen
Zoals in de inleiding aangegeven was het niet eenvoudig om de verschillende stammen goed te onderscheiden. Veel stammen waren op verschillende tijden onder diverse namen bekend. Ook kwam het geregeld voor dat een stam zich afscheidde van een hoofdstam en tevens een nieuwe naam ging voeren. En ook gingen stammen soms weer op in een groter verband: bijvoorbeeld de Franken bestonden oorspronkelijk uit een groot aantal verschillende stammen die geleidelijk samensmolten.

Alemannen
Ambronen
Ampsivaren
Angelen
Angrivariërs
Bataven (Batavieren)
Bavarii
Boii (of Bojers)
Bructeren
Bourgondiërs
Chamaven
Chasuarii
Chauken
Cherusken
Chatten
Dulgubnii
Eburonen
Fosi
Franken
Friezen
Gepiden
Gothen
Harii
Helisiërs
Helvetii
Herulen
Hermunduren
Juten
Kaninefaten
Kimbren
Langobarden
Lemovii
Lombarden
Lugiërs
Manimiërs
Marcomannen
Marobudui
Mattiakken
Naharvalen
Nemeten
Nerviërs
Quaden
Saksen
Semnonen (soms Semonen)
Sitones
Sueben
Suionen
Sugambren
Tencteren
Teutonen
Toxandriërs
Trevi
Triboken
Tubanten
Tudri
Ubiërs
Usipeten
Vandalen
Vangionen
Warnen (of Varni)

Huidige Germaanse volken
Onderstaande volken worden in het algemeen als een Germaans volk beschouwd:

Afrikaners; mengsel van Nederlanders, Duitsers en Britten.
Denen
Duitsers; mengsel van Franken, Saksen, Zwaben, Bavari en vele andere Germaanse stammen.
Engelsen; mengsel van kelten, Angelen, Juten, Saksen, Friezen en Vikingen (Noord Germaanse stammen)
Friezen
Nederlanders; mengsel van Franken, Friezen en Saksen
Noren
Oostenrijkers; bestaande uit vele Germaanse stammen
Vlamingen; mengsel van Franken en in de richting van Wallonië kelten
Zweden
IJslanders; van oorsprong Vikingen
Daarnaast ook de Duitstalige inwoners van Zwitserland, inwoners van Luxemburg en inwoners van Liechtenstein.
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
geschiedenis Algemeen
Het woord geschiedenis of historie wordt meestal gebruikt voor informatie over het verleden, zoals bijvoorbeeld in de "geologische geschiedenis van de aarde". Als studieveld refereert het aan de "geschiedenis van de mens", dat wat vastgelegd is over het verleden van de menselijke maatschappij.

geschiedenis wordt gebaseerd op een grote diversiteit aan bronnen, inclusief geschreven en gedrukte bronnen, interviews (mondelinge geschiedenis) en archeologie. Sommige benaderingen zijn in de ene periode gebruikelijker dan in de andere. Ook is de studie van geschiedenis onderhevig aan modetrends. De gebeurtenissen uit de periode voor het geschreven woord staat bekend als de prehistorie.

Over het algemeen houdt men bij bovenstaande terreinen van geschiedwetenschap de volgende globale indeling van tijdsperioden aan:

1. De prehistorie: vóór 2000 voor Chr.
2. De oude geschiedenis: 2000 voor Chr - 590 na Chr.
3. De middeleeuwen: 590 - 1500
4. De nieuwe of vroegmoderne geschiedenis : 1500 - 1800
5. De nieuwste of moderne geschiedenis: 1800 - 1945
6. De Eigentijdse geschiedenis: 1945-heden
Gestart door:
Wicher

(Bewerk) (Verwijder)
Er zijn momenteel 348 verwijzingen in de Detecting Community Encyclopedie.
Pagina 3 van 14 Ga naar Pagina Vorige  1, 2, 3, 4 ... 12, 13, 14  Volgende 
 Categorie    


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group

Googlepagina: GooglePullerPagina